SİZE ARZ EDEYİM Değerli dostlar Dünya Edebiyatının vazgeçilmezleri arasına girerek Türk Halk Şiirlerindeki yeri ve önemi yadsınamaz boyutta olan, ustalığını doğa ve insana değer veren hümanist bir yapısıyla Dünyaca tanınıp takdir edilen Cumhuriyet döneminin takdir edilen güçlü bir ozandı Aşık Veysel Şatıroğlu. Bilirsiniz Aşıklık ve ozanlık denince halk edebiyatımızın ebedi yaşayan yaşatılan olgulardan biri haline gelmiştir. Bu değerlerimizi saymakla yazmakla bitiremeyiz fakat Cumhuriyet döneminde en büyük halk ozanı olarak kabul edilen Aşık Veysel baba ile kısa bir anımı sizlerle paylaşmak isterim. Veysel baba son yıllarda sık sık rahatsızlanırdı Eski TCDD hastanesinde Doktor Azer Bey vardı aralıklarla ona muayeneye gelir yatak istirahatiyle tedavi olurdu. Ben ise yıl 1970 Mart ayı ortalarında türkü söylemeye başladığım da burnumdan bir sorun olunca ameliyat olmam gerektiğini söylediler. Hastane koğuş odaları küçük ve karışık yatış verilince bende Veysel babanın yan yana olduğumu görünce sevindim haliyle. O günlerde Ülkenin ünlü ozanları sanatçıları her an ziyarete gelirlerdi ve Sivas’ın usta fotoğrafçısı ve basınımızın duayeni emekçi Yücel Yönel abimde sürekli gelir sanatçılara rehberlik ederdi. Veysel babaya koğuşta türküler söylerdik anılarını bana sürekli anlatarak vakit geçirdik birlikte. Bir gün Fikret Kızılok ve Kul Ahmet gelince bana döndü ‘’ seni İstanbul Radyo evine göndereceğim’’ genç bir öğrenci bunu duyunca hemen babama ve anneme söyleyip naklimi oraya aldırın şeklinde bulunmuştum. Bana türküler söyleterek ‘’oğlum sen bu yaşta nasılsın böyle aferin diyerek şeklinde beğenisini her zaman dile getirirdi. Ona okuduğum iki dörtlüğümü sizinle paylaşmak istiyorum. Gidiyorum Diyar Diyar Ona yazdığım bestemin son mısrasıdır. Çöller Merhametsiz oldu Veysel baba ile aynı koguşta Hiç Halimden Soran Yoktur Daracık odalar Küçük karyola Kullar Merhametsiz oldu Doktorumuz farklı olsakta hasta Türküler söylerdik tahta masada