Aynı ortaokula beraber başladığımız, mücadelesinin birçok kesitinde yine beraber olduğumuz rahmetli Başkan Muhsin Yazıcıoğlu ile sayısız hatıra zihnimde yeni yaşanmışcasına yer edinirken bu satırları yazmak zor gerçekten. Onun mücadelesi, çilesi ve başarılarına dair anektotlar saymakla bitmez ama ben onun Sivas için belki de kıymeti yeterince bilinmeyen önemini gösteren bir olayı sizlere aktarmak istiyorum. Türk siyasetinde ilke ve ülküsüylü farklı olduğunu her daim ortaya koyan ve aramızdan bir suikast sonucu şehit olarak ayrılan rahmetli Muhsin Yazıcıoğlu ile ilgili bir anıyı kaleme almak istedim. Yıllar önce Suşehri’nin bir köyünden olan alevi bir hemşehrimiz, Antalya’dan tatilden dönerken otomobili Burdur’un Bucak ilçesinde arıza yapar. Aracı görenler şu ustaya gidin bunu ancak O yapar derler.
Vakit geç olduğu için tamirci dükkanını kapatıp hemen dükkanının üst katındaki evine çıkmıştır. Bizim hemşehri orada bulunanlar vasıtasıyla ustaya seslenir. Evinin balkonuna çıkan ustaya “Ustam arabam arızalandı ancak sizin yapacağınızı söylediler bir zahmet baksan” der. Usta ise “Aracın burada kalsın, siz kendinize kalacak bir yer bulun, yarın sabah bakar yaparız inşallah” diyerek başından savmaya çalışır. Bizim hemşeri ise “ Gardaş ben Sivaslıyım kalacak yerim yok, bir de eşim ve çocuklarım yanımda bi’ zahmet baksan da yoluma devam etsem” der. Bu sözleri duyan usta “Şimdi beni can evimden vurdun. Ben bu saatten sonra dükkan açmam ama Muhsin Yazcıoğlu’nun hemşehrisini de geri çeviremem, bekle geliyorum” der.
Aşağıya iner dükkanı açar, araçtaki hemşehrimizin hanımını ve çocuklarını yukarı çıkarırlar ve otomobili tamirhaneye alırlar. Tamirhaneye giren hemşehrimiz şaşırır çünkü tamirhanenin bütün duvarları Muhsin Yazıcıoğlu’nun afişleriyle doludur. Aracı tamir eder deneme sürüşü yaparlar ve tamirhaneye dönüp otomobili bırakıp hemşehrimizi eve çıkarır onun da karınını doyurur ve yollamaya aşağı inerler. Hemşehrimiz “Gardaş sağol arabamızı tamir ettin karnımızı doyurdun borcumuz ne ise verelim “der. Usta “bak kardeş hiçbir Allah’ın kulu beni aşağı inidiremezdi bu saatte ama Muhsin Yazıcıoğlu’un memleketi oldu mu akan sular durur. Allah’a şükredin ki öyle bir hemşehriniz var. Borcun da yok, Allah yol açıklığı versin”der ve yolcuları uğurlar.
İşte bu hemşehrimiz “Gardaş ben Muhsin beyi tanımam ama sayesinde başka memlekette arabam tamir ediliyor, karnımız doyuruluyorsa ben de oyumu ona vermeyeyim de kime vereyim “der.
Mamak zindanlarında 7,5 yıl ömür tüketen, hakkı olduğu halde devletini şikâyet etmeyen Muhsin Yazıcıoğlu’una bu hükümet aynı vefayı gösterip, meçhul olayı bile tam anlamıyla aydınlığa kavuşturamadı. 28 Mart 2009’da Kanal58’de yaptığım 7,5 dakikaklık konuşmamda bu günlerde gün yüzüne çıkanları aynen söyleyen bir olarak, Muhsin Yazıcıoğlu’na ve beraberindekilere Allah’tan rahmet, milletimize başsağlığı diliyorum.