Şubat ayında başlayan salgın hastalık tüm yurtta olduğu gibi şehir esnafımızı da perişan etti.Esnaflarımızdan bazıları dükkanlarını kapatmak zorunda kaldı. Arta kalan esnafımız ise adeta can çekişiyor. Piyasada %70’e varan oranlarda daralma oldu. Yastık altında,elde avuçta ne varsa suyunu çekti. Mart ayında Halk bankasından kredi alan bazı esnafımız biraz nefes aldı ancak hazıra dağ dayanmaz derler kısa sürede bu parada suyunu çekti. Şehrimize gurbetçi ve üniversite öğrencisi gelmedi,esnaf iş yapamadı,çoğu zaman siftahsız dükkan kapattı. Bir süre yakın tanıdıklarından ödünç para alarak idare etti. Ancak nereye kadar olur? O kapılarda kapandı. Şimdi esnafımız kara kara düşünüyor. Kahveci esnafımız adeta battı. Dükkanlarında oyun oynamak yasak olduğu için kimse uğramıyor. Kahvecimiz dükkanının ne kirasını ne faturalarını ödeyemiyor. Evine birşey götüremiyor. Aynı durum düğün salonu çalıştıranlar içinde geçerli. Düğünlere gelen saat kısıtlamasından dolayı kimse düğün yapmıyor.Düğünlerde davetiyeler dağıtılmadığı için matbaacı esnafıda can çekişiyor. Matbaacılar yanlarında çalıştırdıkları elamanlara ücretsiz izin veriyorlar.  Önümüz kış,geceler uzuyor gündüzler kısalıyor. Dolayısı ile saat 15.00 te  Sivas’ta hayat duracak ve adeta ölü şehre dönücek. İşler daha da sarpa saracak. Belediyemizin,vakıfların ve özel idaremizin mülklerinde kiracı olan esnafımızdan salgın geçene kadar kira alınmasa olmazmı? Esnafımız şehrimizin bel kemiğidir. Kapanan dükkan bir daha kolay kolay zor açılır. İşsizler ordusuna işsizler katılır. Devletimizin kendisine senelerce vergi veren esnafımıza,salgın bitene kadar belli miktarda nakti yardım sağlayarak ayakta kalmasına katkı sağlaması lazım.  Ayrıca ülkemizin büyük yardım kuruluşları olan başta Kızılay,İHH,Denizfeneri ve aynı minvalde hizmet veren kuruluşların yurt dışına yardımları kesip kendi ülkemizdeki esnaflara yardımcı olması için bu kuruluşları devletimizin yönlendirmesi lazım. Önce can sonra canan.İnsanı yaşat ki devlet yaşasın.