SANAL BEN/LİK

Teknolojinin en son yeniliklerinin yaşandığı dünyanın bir ucundan diğer ucuna gelişen olayları anında öğrenebildiğimiz iletişim çağında bir o kadarda sapıklıkların ve cehaletin arttığını görmek üzücü. Bilişim ve teknoloji çağının bu kadar cahilliğe ve caniliğe ev sahipliği yapması düşündürücüdür. Bu gelişimi yaratan insan beynidir. İnsanın beyni gelişmese teknolojik gelişmeler yaşanır mı? Hiçbir alanda gelişme sağlanamaz. Evet. İnsanlar beyninin sadece makine icat etme bölümünü geliştirirken insanlık bölümünü geride bırakması ruhsuz robotlar yığını oluşturacaktır. İnsanlıktan uzaklaşmış, Umutsuz ve mutsuz bireyler olmaktadırlar.

         Daha önceki yazılarımda bahsetmiştim. Sürekli bahsedeceğim konulardan biridir. İnsan davranışları çok geniş kapsamlı konular. İnsan davranışlarını etkileyen faktörler çevreye, aileye, ekonomik gücüne, eğitimine, inancına, coğrafyaya göre değişim gösterir. İnsanlar en çok hataları umutsuzluğa kapılınca yapar. İnsan umutsuzluğa kapılınca hata yapma ihtimali daha da artar. Bu defa kendini, yaşamını önemsemeden hedefine ulaşmaya çalışırken kaybettiği umut peşinde sürüklenmeye başlar. Yaşayamadıklarının gölgesinde kalır, her zaman hayatını, kendini sorgular, yargılar. Memnuniyetsizdir. Sahip oldukları yetmez. Kendine farklı ilgi alanları bulmaya uğraşır. Bunun eksikliğini, hıncını başkalarından çıkartmaya onları ezmeye, yermeye çalışır. Son dönemlerin meşhur zaman geçirme aracı olan İnternet bağımlısı haline gelir. Tıpkı alkol uyuşturucu bağımlısı gibi. Bu konuda yazılan çizilen çok şeyler var. Kimi bunları dikkate alır, kendine çeki düzen verir. Kimi de bildiğinden şaşmaz. Nasıl olsa beni kim nerden tanıyıp, bilecek. Birde takma isim kullanıyorsa. Günü kurtarmış demektir. Genelde herkes bu ortamda takma isim kullanıyor. Kendini gizleyerek arkadaşlık, dostluk kurmak kendini kabul ettirmek istiyorlar. Daha ilk etapta yalan söyleyerek kaybediyorlar. İnandırıcı ve dürüst olmuyorlar. Ne yazık ki önce kendilerini aldatıyor kandırıyorlar. Sadece İçinde bulunduğu o günü, boşluğu doldurmak, zaman geçirmekten başka bir şey olmadığı gibi geçici avuntudur.

             -Sanal ortamda yapılan birbirini görmeden, tanımadan ve sadece 'hissederek' yürütülen dostluk ilişkisi, insanların hayatında diğer ilişkilerden çok farklı gelişiyor. Gerçek yaşamda ilk önce dış görünüşüyle fizikleriyle, giyim kuşamlarıyla, sonra da fikirleriyle düşünceleriyle ve yaşam görüşleriyle, zihinleriyle, hayat tarzlarıyla tanırız insanları… Sanal ortamda önce fikirler ve görüşler ön plandadır, birbirimizi düşünceleriyle yazdığı özenle seçerek kullandığı kelimelerle tanırız, severiz (ya da sevmeyiz) görselliğin dışında düşünceler, fikirler vardır. Bazen burada hayaller konuşulur. Korkular konuşulur. İçinde bulundukları boşluklar doldurulmaya çalışılır. Bazen de tanımak isteriz, görüşür tanışırız...

         Klavye başında sanal kahramanlar çoğalır. Dünyayı kurtarır. Herkes o kadar iyi olur ki dünyada hiç kötüler kötülükler yokmuş gibi davranırlar. Fikri olup bilgisi olmayan, bilgisi olup fikir sahibi olmayan insanlar yarışır. Yalanlarla doğrularla karışmış bilgi kirliliği havada uçuşur. Gerçekle hayal arası yaşayan hayatına hiçbir anlam yükleyemeyen insanların kahramanlıklarını sergilediği oyunlarla dolu bir dünya çıkar ortaya.

       Bazen kendimizi sanal büyüye kaptırır bozulmasın diye dürüst olamadığımız için gerçek tanışmayı istemeyiz. Karşımızdakinin dürüst olup olmadığını sorgularız, güvenmek isteriz yazılanlara. Çok insanda hayal kırıklığına uğruyor. Beklentilerini karşılamıyor elbette. Keşke herkes sanal ortamda kendini tanıttığı kişi olabilse o kadar dürüst, sevecen, merhametli, adil, insancıl. Oysaki bir insanı tanımak, sevmek için klavyede yazılan kelimeler yeterli değildir. Çoğunluk kendilerine hayali bir dünya kurarak bu dünyasını, sanal ortamda yaşamaya çalışıyor. Kendini olmadığı gibi tanıtarak hayalinde olmak istediği kişiliği canlandırıyor. Kadın erkek genç yaşlı sanal cehaletin kurbanı oluyor. Yıkılan yuvalar, geri dönülmez telafisi zor hatalar yapılmaktadır. Bu kişiler hem kendilerinin hem de karşısındaki insanların hayatlarını mahvediyor. Farkında değil ama sadece karşısındakini değil asıl kendini kandırıyor. Geçici bir rahatlık sağlıyor. Ya sonra? Hayatı boyunca ödemesi zor bir fatura kesiliyor.