Otobüs şehrin karasal soğuğunu yara yara ilerledi ve terminalde durdu. Genç adam her ne kadar önceden hazırlıklı ise de böylesi bir soğuğu beklemiyordu,otobüsten indi,valizlerini aldı,soğuktan bir an önce kaçmak için terminalin demir kapısından geçerek içeriye girdi ama terminalin içerisi de dışarısı kadar soğuktu,içini ısıtmak için köşedeki çay ocağına doğru yöneldi,bakır kocaman bir semaver fokur fokur kaynıyor üzerinden çıkan buharlar ile adeta bir lokomotife benziyordu. Çaycı sandalyeye oturmuş uyukluyordu, radyodaki spiker sıradaki türküyü anons etti,genç adam çaycıyı uyandırmamak için sandalyeyi yavaşça çekip oturduğunda türkü başlamıştı " uzun ince bir yoldayım,gidiyorum gündüz gece" türküden midir yoksa çay ocağı biraz daha sıcaktı ondan mıdır genç adam artık üşümüyordu bir ara valizinden bir şey almak için sessizce eğildiğinde masaya bir bardak çay bırakıldığını gördü,çayın şekerini attı,yavaşca karıştırdı ve içmeye başladı semaver hâlâ fokurduyordu. Çaycı uykusuna kaldığı yerden devam etmek için sandalyesine dönmüştü, bu tabloyu uzun süre izleyebilirdi ama bir an önce öğretmenevine gidip dinlenmek ve sabah erkenden atandığı ilçeye geçmek için çayın parasını ödeyip çıktı. Bindiği taksiye öğretmenevine lütfen dedi. Taksici bir şey demedi,kontağı çevirip arabayı çalıştırdıktan sonra oto teybini açıp istasyonları kurcalamaya başladı "anlatmam derdimi dertsiz insana,dert çekmeyen dert kıymeti bilemez" türkü devam ederken buğulu camın ardından ilk kez geldiği şehrin caddelerinin kenarındaki buzdan yığınlara bakıyordu,araba öğretmenevinin önünde durdu,adam taksiden inip valizlerini alarak öğretmenevine girdi. Sabah kahvaltısında görevli olduğu ilçeye nasıl gideceğini öğrendi,gecikmeden ilçe terminalinin yolunu tuttu,gece karanlığında gördü caddeler şimdi daha berrak bir şekilde buzla kaplıydı,ilçe terminalinde bindiği minübüs hareket ettiğinde bu kez "arzusun çektiğim Beserek dağı,elvan elvan çiçeklerin açtı mı" türküsü çalıyordu, bu türküsünü ilk kez duydum diye düşündü içinden,rahmetli ne çok söylemiş,ne güzel söylemiş iyiki de söylemiş diye geçirdi içinden.
Aşıklar sadece elinde saz türkü söyleyen kişiler değildir,yaşadıkları çağın coğrafyasından kültürüne, yemeklerinden deyimlerine kadar geniş bir not tutucularıdır. Ve bu notlar sadece yaşadıkları yıllar ile sınırlı kalmaz zamanını aşar geniş bir zamana hükmeder.
2023 yılı Aşık Veysel yılı. Aşık Veysel türküleri ile eşsiz bir miras bıraktı bizlere, ne söylesek eksik kalır o yüzden söz yine sanatın ; Ankara Devlet Tiyatrosu Osman Nuri Ercan'ın yazıp aynı zamanda oynadığı Alpay Ulusoy'un yönettiği Aşık Veysel oyununu sahneliyor.Usta oyuncu sahnede büyük ozanın hayatını canlandırıyor.Oyun büyük ustanın doğum yeri olan Sivas'ta da geçen sezon sahnelendi ve 28 kasım tarihide yeninden sahnelenecek. Aşıklar şehri ünvanını sonuna kadar hak eden Sivas'ta bu ve benzeri oyunları daha çok görmeliyiz. İzlemeyenler ve yeniden izlemek isteyenler için bu hafta bir fırsat.
İyi seyirler.