Akaylar konağının bahçesinde biraz soluklanmak için mola verdiğinde hemen yanı başındaki konağı selamlayan Gök Medrese'ye en son ne zaman geldiğini düşündü. İçinden ne çok gelirdik yanıbaşındaki parka çocukken diye geçirdi .O günleri düşünüp melankolik bir nostalji yaşamak istemiyordu,çünkü daha dolaşacağı koca bir şehir vardı önünde.Kalktı yeni restore edilmiş Gök Medresenin taş duvarları arasında dolandı bir müddet. Şeyh Çoban türbesinin yanından geçerek Kaleardı mahallesinin -en azından şimdilik- sokak dokusunu kaybetmemiş kerpiç evleri arasından geçerek İmaret Camisinin olduğu sokağa girdi. Yanyana dizili bir kaç katlı ufak evler çocukken oynadığı rengarenk plastik evlere benziyordu. Ufak rampayı tırmanıp Pulur Camii'nin ahşap binasını izledi bir süre. Tepedeki yatırda bir dualık mola vererek Ahi Emir türbesine yöneldi, türbelerden sonra Behram Paşa hanının ihtişamlı duvarlarını izleyerek Çorapçı Hanının ahşap büyük kapısını hayran hayran izledi. Bitirim Zeki meydanındaki banklara oturup alış veriş telaşındaki insanları izlerken çocukluğunda horoz şeker satılan yıllara gitti. Ramazanlarda hâlâ satılıyor demişti bir arkadaşı, turşu da satılıyor mu halde diye karşılık vermiş, birlikte gülümsemişlerdi. Taşhan'ın avlusuna girdiğinde ortada akan çeşme Tanpınar'ın " küçük şadırvanda şakırdayan su" dizesini aklına getirdi. Handan ayrılıp kahve kokuları eşliğinde sebze haline yöneldi. Rengarenk sebze meyveler arasında bağrışıp duran satıcıların arasında dolaştı. Ziya bey kütüphanesinin önünden geçerek Kangal ağası konağına ulaştı. Konağın beyaz duvarlarına akşam güneşi vurmaya başlamıştı,biraz acele etmeli Güdük minareye gitmeden önce daha Akdeğirmen'de göreceğim yerler var diye düşündü.
Bir şehirde en çok ne özlenir sorusuna herkesin bir cevabı vardır elbet. Belki eski sanayide , belki matbaacılar sitesinde bir dostun bakır demliğinden demli çayı. Ama bence bir insan bir şehirde en çok çocukluğunu özler. Bir şehirde hoş bulmakta vardır. His bulmakta.