Gardaşlık Festivali bittiğine ve sevgili arkadaşım Ali İzgi’nin de konuyla ilgili yazısı yayınlandığına göre festival öncesi yazıp, festival sonrası yayına vermeyi düşündüğüm “gerzekçe eleştirilerimi” sizinle paylaşabilirim.
Benim ki de bir eleştiri yazısı olacak ancak sayın İzgi’nin beklentisini sanıyorum ki haklı çıkacarak. Çünkü benim yazımda da “zekice gerekçeler” pek yok. Sıradan, avam ve basit gerekçeler üzerine inşa edilen bir yazı bu…
Haa bir de, festivali destekleyenlere de karşı çıkanlara da pek karışmayan, onlara inceden inceye hakaret etmeyen, “yüze gülüp arkadan işler çevirmeyen”, mert bir yazı olduğu kanaatindeyim…
Sevgili okurlar, 2017 yılının Ağustos ayının 5’inde Sivas Başbakan, eski Cumhurbaşkanı, çok sayıda bakan ve milletvekillerini ağırladı. Genelde büyük ve görkemli bir açılış için bir araya gelen bu kadro, dönemin belediye başkanının oğlunun düğününe katıldı.
Genç çifte mutluluklar dilendi, takılar takıldı, danslar edildi, halaylar çekildi ve düğün sona erdi. Buraya kadar her şey gayet normalken, bir aklıevvel çıktı ve bugünü Dünya Sivaslılar Günü ilan etti.
Nasıl olduysa oldu bu fikre dönemin belediye başkanı da icazet verince ve yine dönemin valisi de sahiplenince Dünya Sivaslılar Günü, Gardaşlık Festivali adı altında bambaşka bir hüviyete büründü. Tüm Sivas, eski bir belediye başkanının oğlunun evlilik yıldönümünü kutlar hale geldi.
Aslına bakarsanız bu durumun şahsımla alakalı bir rahatsızlık doğurduğunu söyleyemem. Nihayetinde gardaşlık falan derken şehre bir canlılık geliyor, sosyal hayatın içinde yeteri kadar yer alamayan Sivaslılar yaz gecelerini bir fırsat olarak değerlendiriyor. Üstelik ünlü şarkıcıları da dinleme imkanını yakalıyor.
Peki herhangi bir rahatsızlığım yoksa bu yazının ne anlamı var? Sonradan icat ettiğimiz Dünya Sivaslılar Günü gibi absürt ve anlamsız bir tarihin bahane edilerek, 4 Eylül’ün gölgede bırakılma çabalarına itiraz ediyorum ben.
4 Eylül’ün ulusal bir bayram olarak kutlanması için valilik, belediye ve sivil toplum kuruluşları olarak ne gerekiyorsa yapmamız gerekirken, valilik, belediye ve sivil toplum kuruluşlarının meydanda halay çekmesi tuhafıma gidiyor.
4 Eylül’ü festival havasına büründüremeyenlerin 5 Ağustos’ta halay çekmesi en çok yukarıda yazdığım aklıevveli mutlu ediyordur sanırım.
Cumhuriyetle ve cumhuriyetin değerleriyle problemli bir zihnin icadı değilse bu en basit ifadeyle sığ bir cahilliğin ürünü olmalı.
Gelin vazgeçin, yapmayın gibi tavsiyelerde de bulunmayacağım. Geçen yazımda bu çok iyi niyetli tavsiyem bile yanlış anlaşılmalara neden olmuştu. Bu kez “bir kez daha düşünün” demekle yetineceğim.
Düşünün, bir kez daha ama bu kez daha ciddi düşünün…
ÖMER ÇAKAL