Bak dostum; bizi senden olan yada olmayan diye ikiye ayırıyorsun ya.
Yapma.
Biz sıradan varlıklarız.
Hani oturduğun yerden, içinden kustuğun biriken öfkeni, sadece varlığıyla varolan insana kusuyorsun ya .
Yapma.
Biz insanız.
Umarsızca evladımıza, anamıza, babamıza sövüyorsun ya.
Yapma.
Sen de bir ananın evladısın.
Bak dostum,
Ötekileştirirsen yok olursun.
Nefret dediğin; zaten kandan tuzak.
Bilmeden yargılamaksa, utanç sayılır.
Yapma.
Vicdanını al yastığının altına, bir sev kendini önce..
Ki dünyayı sevmek, insanın kendinden başlar...
Bir çiçeğin kırılan dalını seveceksin ki insan olacaksın.
Bir kuşun tele takılan kanadı seni ağlatmıyorsa, uğraşma yaşamak için.
Yaşamak sorumluluktur.
Paylaşmadan soluk alınmaz.
İlla ki düşüneceksin yanındakini.
Yargılamak Allah'a mahsus.
Hele, biz kimiz?
Yapma dostum, yapma.
Kimsenin ahlakına dil uzatma.
Bunun ayıp olduğunu bil.
"Ayıp" erdemdir dostum.
Senle ben arasında hiç bir fark yok.
Hatta biz daha güç durumdayız, habire önyargıların hedefi olmaktan.
Bir düşün.
Ama yapımız gereği insanları eleştirmiyoruz.
Daha tanımadan seviyoruz seni dostum.
Kalbimiz buna müsait.
Din dil ırk önemli mi insan olmak zormu?
Sen de sev bizi.
Biz dostuz."
