Sürekli yazdık yazdığımız kadar da yaşadık. Her gün bir kadın cinayeti haberleriyle güne başladık. Üzüldük, yazık dedik sonra unuttuk. Ta ki ertesi gün bir kadın daha öldürülene kadar. Sonra! öyle alışkanlık yapmaya başladı ki cinayet haberleri ah vah demeye bile üşendik. Çünkü sıradan normal bir haber gibi gelmeye başladı. Nasıl olsa caydırıcı cezası yok. Tecavüz, darp, cinayet haberleri duymadığımız bir gün bize anormal gelir hale geldi. Her şey sıradanlaştı.
Ateş düştüğü yeri yakar. Çocukların gözü önünde öldürülen anneler birde katil baba ise vay geldi o çocuğun haline. Artık geleceği kaybolmuş halde yaşayan bir ölü gibi yetişir. O çocuk düzelir mi? Asla! O çocuğun gelecekte anne, baba olma ve iyi bir psikoloji ile büyüyerek yaşama hakkı elinden alınmış olmaz mı? Elbette hayatı geleceği yok olmuş olur. Çünkü Anne mezarda, baba hapishanede peki ya çocuklar nerede? Nasıl? Ne durumda? Cevaplayın bu soruları?
Kimi sokaklarda, kimi yetimhane çocuk yuvalarında, ya da sığıntı gibi akraba yanında. Kendini kurtarabilene ne mutlu. Okuyabilene, meslek sahibi olana. Ya olamayanlar. Bütün hakları gelecekleri çalınanlar ne olacak. İnsanlara faydalı olabilecekken zararlı birey olarak yaşayacak.
Sözde kadın kutsaldır. Kimi zaman kadın Anadır, bacıdır, sevgilidir, yardır, candır. Cennet anaların ayakları altındadır. Cefakârdır, vefalıdır, sadıktır. Namus simgesi, kahramandır. İşlerine gelmeyince de eksik etek, aklı ermezdir. Ekmek düşmanıdır.
Oysa fıtratının dışında yüklenen roller altında ezilen, itilen, horlanan her zaman kadınlar olmuştur.
Hep işine geldiği gibi davrandı insanlar. Elindeki değerlerin kıymetini bilmediler. Malı gibi gördüler kendisinden zayıf olanları, muhtaç olanları, kimsesizleri. Kız çocukları tarih boyu diri diri gömüldü. Köle olarak alınıp satıldı. Cariye oldu saraylarda, zenginlerin evinde. Erkekte kusur aranmadı kadın suçlanıp öldürüldü. Töre kurbanı oldu. Berdel oldu. Oldu da oldu. Devir değişti. Modern çağdayız ama kadın hala kurtulamadı. Bu defa reklam edildi. Bedeni üzerinden reklamlar yapılıyor, satılıyor. Modern cariyelik yapıyor. Modern köle. Bu dünyada kadın olmak, kadın gibi yaşamak ne kadar zor. Sadece içinde bulunduğumuz çağda değil her devirde de çok zor olmuştur. Böyle giderse olmaya devam edecektir.
Bu defa ilkellikten modernliğe geçti ama hala ikinci sınıf, zayıf ve alınıp satılan mal gibi görülmekten kurtulamadı. Evet Eğitim seviyesinde artış oldu. İş alanlarında sayıları arttı. Nüfus oranına göre çok aşağı seviyede yeterli değil. Daha kat edecek çok uzun yolu var. Tabi ki fırsat verilirse, öldürülmezse.
Daha önceki yazılarımda kadınlar günü başlangıç tarihinden bugüne kadar yaşananları detaylı anlatmıştım. Artık ezber yaptık. Ama sadece ezber. Bozulsun bu ezberler. Kimse ölmesin, öldürülmesin. Hiçbir canlının yaşam hakkı elinden alınmasın. En kötüsü doğurduğu evladı tarafından, uğruna deli divane olduğu sevdiği tarafından öldürülmesin. Yeter artık yeter…