Sen Kaybettiğinle Kalırsın.

İnsan seven sevdiği kadar sevilmek, saygı duyduğu kadar saygı duyulmak isteyen, anlaşılmak dinlenilmek isteyen varlıktır.  Bazen hoşuna giden şeylere karşı aşırı istek duyar. Bazı insanlar o kadar aşırıya kaçar ki takıntı yapar. Paylaşmaz paylaşamaz.

Öyle ki aşırı bir şekilde bağlanır. Körü körüne bağlanır. Karşılıksız bağlanır. Gözünün önünde olan hiçbir şeyi görmez bakar kör olur. Ruhsal dengesizlik ve sorunlarla karşılaşır.

Her insanın bir düşüncesi, görüşü kendine has değerleri ve kendisi için kıymetli olan oluşumları vardır. Aşırıya kaçmadıktan sonra kişi ya da kişilere zarar vermez.

Maalesef bunu öyle abartır ki siyasette, sporda, sivil toplum kuruluşlarına ya da herhangi bir topluluğa karşı aşırı fanatik hale gelir. Gözü hiçbir şey görmez. Ne ailesi ne sevdikleri umurunda olur. Tek derdi tuttuğu takım, siyasiler, dernekler, sendikalar ve onların kazanmalarıdır. Haksızda olsalar, yanlışları hataları da olsa kimseye bir şey söylettirmezler. Adete taparlar.

Son dönemlerde siyaset, spor, sendikal çalışmalarda ne denli aşırıya kaçıldığını ve iyi olmayan sonuçlarını gördük. Karşı fikirlerle tartışırken büyük kavgalar hatta ölümler olduğuna şahit olduk. Değer mi elbette değmez.

Sen kaybettiklerinle kalırken, hayatını mahvederken uğruna bu durumlara düştüğün insanların aklına bile gelmezsin.

Atı alan Üsküdar’ı geçer. Onlar yeni düzen ve yerlerinde gayet mutlu kazançlıdır. Sen hem geleceğini hem eşini dostunu hem de arkadaş ve aileni kaybedersin.  Hayallerini umutlarını kaybedersin.

Etrafına bir bak uğruna savaştığın eşinle dostunla kötü olduğun kavga ettiğin takımların siyasilerin, sendika ve derneklerin ne durumda olduğunu senin ne durumda olduğunu gör.

Ben şahsen ne siyaset ne spor ne sendika nede herhangi bir sivil toplum örgütleri ve reklam amaçlı olan olaylar için sevdiğim insanlarla tartışmam. Gayet sakin fikrimi söyler gerekçelerimi açıklar, aşırıya kaçmadan savunmam gerekirse eğer doğruluğuna inanırsam savunurum düşüncemi söylerim. Herkes benimle aynı fikirde olacak diye bir kural yok. Konuşurum. Ama sevdiklerimin de düşüncelerine saygı duyarım. Çünkü ben sevdiklerimi kaybettiğimle kalırım.

Karşı taraf maddi manevi kazanır, hayatları farklılaşır, makam sahibi mal mülk sahibi olur ama onlara destek veren o koltuklara oturtan bizleri ve bizim gibi düşünen insanları bir daha görmezler bile. Umursamazlar.  Hatta tanımazlar.  Ben başardım derler. Kimlerin sırtına basarak geldiklerini unuturlar. Bu durumları yaşamıyormuyuz?

Seçim zamanı seni kucaklayanların kazandıktan sonra seni tanımadıklarını görmüyormuyuz?  Ne kadar kibirlendiklerini, egolarının tavan yaptığını sanki bireysel kazanmış bir başarıymış gibi davrandıklarını elbette görüyoruz.

Sonuçta yapılan güzel şeyler başarılar varsa ister sevelim ister sevmeyelim kim olursa olsun sevinmeliyiz. Başarılarını Takdir ederek tebrik etmeliyiz. Desteklemeliyiz. Ama ortada bir yanlış hata varsa elbette kavga etmeden ve şiddete başvurmadan eleştirmeli hatalarını söylemeliyiz. Bu bizim en doğal hakkımızdır. Kimsenin alınıp gücenmesine gerek yoktur. Hatalar hatalarla kapatılmamalıdır. Yanlışın neresinden dönülse kardır.  Gün gelir o unuttuğun yok saydığın insanlara muhtaç olursun.