Toplumlar kendi dinamiklerini oluşturur ve sistemsel olarak ta değerleriyle bunlara yön ve yol verirler. Toplumların da bir canlı organizma gibi yaşamsal unsurları içinde sürece bağlı olarak dünü, bugünü ve yarınıyla alakalı fonksiyonelliği söz konusudur. Dolayısıyla yaşatmak gerek.
Yönetimsel irade güçler dengesi içinde yürütülen bir demokratik sistem ile toplumlara hayatiyet kazandırmanın peşindedir. Doğru yol ve yöntem huzurlu ve mutlu bir asabiyetin oluşması için elzemdir.
Korku kültürü ile kitleleri kontrol etmek ve yönlendirmek pekâlâ mümkün olsa da geçmiş yaşam örneklerine baktığınızda çok fazla yürümediği görülmüştür. Zira korku, belli bir süreden sonra kanıksandığında etkin olmadığı aşikâr oluyor.
Değişik zamanlarda ve farklı toplumlarda gücün efendileri, ikballeri adına kendilerine muhalif her adımı “Hainlikle” değerlendirip, lehlerinde oluşan her şeyi de demokrasinin gelişmesi adına olumlu bir adım gibi kabul etmiş olduğunu görüyoruz. Doğrusu bu yaklaşımın normal toplumlar için sosyolojik bir tanımı yok.
Ancak sıkışmış toplumların açmazlarından bir tanesidir ve bu durumun uzun sürmesi de sosyolojik olarak mümkün değildir. Bireyler belli bir süreçte “gücün” korkutucu unsurlarına boyun eğer, lakin duygusal yoğunluk mutlaka karşı fırtınaya dönüşerek, reaksiyon gösterip ortaya bir enerji çıkarır.
Tarihin her döneminde toplumların asabiyetin de bu örnekleri görmek mümkün. İnsanlar üzerinde etkin hükmetme unsuru olarak “Güç” ve “Korkuyu” kullanmış yapılar, sadece sınırlı bir süre için başarılı olmuşlardır. Anormal görülen bu durum normalleştikçe, korkunun ve gücün etkisi kalmıyor. İnsan fizyolojisi, psikolojisi bunu böyle algılıyor.
Demem o ki insanlar normal düşünmeye başladıklarında anormalliğe karşı güçlü bir reaksiyonla karşılık veriyorlar. Bu durum kimi zaman “çatışma psikolojisi” ile kimi zaman da “uzlaşma ilişkileri” ile oluyor. Tercihimiz elbette uzlaşı ile normalleşmektir.
Yönetici irade “Yönetmek” ile “Hükmetmek” arasındaki farkın, farkındalığını biliyor ise sosyolojik olarak siyasetin sonuçlarını da doğru analiz edecektir.
Sosyolojik olarak dünya toplumsalında yaşanan gerginlik, siyasetin çatışmacı mantığından kaynaklı kazan kazan politikasının sonucudur.
Oluşturulan bu negatif enerji mutlaka boşalacaktır.
Maalesef tabiatın kanunu böyle!
Aynı yer altında biriken enerjinin yaşanan sarsıntılar ve depremler ile boşaldığı gibi. Umuyoruz ki ağır bedeller ödenmeyen şekliyle boşalsın bu negatif enerji.
19.yüzyıldan itibaren toplumların analizinde bilimsel yol ve yöntemler ile yol gösterici rol üstlenen Sosyolojiye bu anlamda güvenmek gerek.
Dünyanın neresinde olursa olsun gelişen olaylar belki içinde olunan topluma özel sonuçlar çıkarsa da genele şamil sonuçlarını da görüyoruz. O halde yukarda genel anlamda yapılan değerlendirmelerin ülkemiz açısından da gözden geçirilmesi faydalı olacaktır.
Bilgi aklın rehberidir, mantık ise yol güzergâhını gösteren nevigasyon cihazıdır.