Dangalak!
Tam bir dangalak!
Adamın işi siyaset.
Siyaseti de siyaset yapmayın diye yapıyor.
Siyasetsiz ne var ki?
Sanki bilmiyor!
Aslında bal gibi biliyor ve sadece efendilerine şirin görünme adına yalakalık yapıyor.
Bey kapısı askerleri hep böyle yaparlar.
Beylerine karşı şirin görünme adına her türlü dombalak ve taklanın mahiridirler.
İşleri bu? Yapacaklar! Zira varlık gerekçeleri ancak bu tür bir davranışla kendini ortaya çıkarıyor.
Küçük, zavallı bir karakterin ortaya koyacağı kompleksli bir tavır.
Üslup fakiri zavallılar.
Dangalak dedim ya. Başka söze gerek yok.
Tetikçi bürokratlar için diyorum.
Ne kadar da çoğaldılar.
İşleri güçleri beyleri adına tetikçilik yapmak.
Vasıfsız, korkak, pısırık, ehliyetsiz ve kifayetsizliklerini oluşturdukları korku egemenliğin de gizliyorlar.
Yazık. Bürokratik oligarşi, teokratik bir yönetime dönüşüyor.
Kibirleri semaya değecek.
Yalanları da pinokyonun burnunu büyüttüğü gibi burunlarını büyütüyor.
Her manzara onlar için tren! Her şeye öküzün trene baktığı gibi bakıyorlar da ondan.
Geçmiş yıllar da bir gazeteci arkadaşım feysbuktan bir güzel teşbih paylaşmış ve ben onu notlarım arasına almışım.
Kimin için, ne için, kimleri kastederek paylaşmış bilmiyorum ama notlarım arasına aldığım “Ekin İtleri” benzetmesini bende bugün sütunlarıma taşımak istiyorum.
Ekin itini bilir misiniz?
Sivri uçları batmasın diye, ekinlerin arasında burnu havada dolaşır.
Rüzgâr esse havlar, kuş görse havlar…
Yaz boyu burnu havada dolaşmaya öyle alışır ki, harman kalkar onun burnu havada kalır…
Bizim ekin iti de harmanın kalktığından habersiz!
Hâlâ burnu havada, hâlâ kart-cılız sesiyle havlamakta…
Ne diyelim?
Dilinden sahibi anlar; bize ‘hoşt’ demek düşer…
Diyelim de rahatlasın.
Hoşt deyince rahatlarlar mı?
Bilmem ama bende diyeyim de rahatlasınlar!
Sizler de deyin. Hoşşştttt!