Muazzam bir kapitalist pazar olduk. Allah sonumuzu hayır getire.
Bu kadar kolay ve zahmetsiz bir Pazar, sanıyorum kapitalist egemenleri de şaşırtıyordur. Ekonomistlerde kendilerine verilmiş rolü şimdilik gayet güzel oynuyorlar.
Ekranlarda bir haber yayımlanıyor.
Ülkemizde mobilya sektörünün son durumunu değerlendirdikten sonra bu sektör temsilcilerinin yaptıkları bir ankette; Vatandaşlarımızın mobilya değiştirme süreleri on beş yıldan yedi yıla düşmüş.
Bu da gösteriyormuş ki vatandaşlarımızın alım gücü yükselmiş?
Gelir seviyesi yükselen vatandaşlar artık on beş yılda bir mobilya değiştirmek yerine, yedi yılda bir mobilya değiştirmeye başlamışlar!
O ne ala?
Haberin sunuluş şekli de özendirici ve piyasaya rahatlık verici bir nosyonda hazırlanmış.
Her şey çok profesyonelce düşünülmüş ve yürütülüyor.
Eğer vatandaş gerçekten benim alım gücüm yükseldi ve artık tasarruf edebiliyorum diyorsa, söyleyecek bir şey yok demektir.
Kapitalizmde üretim, insan ihtiyaçlarının ve arzularının karşılanması için yapılmaz.
Aksine daha fazla kar elde etmek ve sermayelerini daha yüksek seviyelere çıkartmak için yapılır.
Kapitalizmin sihirli değneği Reklam aracılığıyla da insanların satın alma güdüleri harekete geçirilip, uyarıcı, özendirici sebepler ile vatandaşı on beş yıldan yedi yıla mobilya almaya yönlendirmişler.
Bu her alanda böyle işliyor.
Bir ülke üretimden dolayı zenginleşmiyorsa ve tüketim zirve yapmış durumdaysa, her anlamda bağımlı durumdadır.
Ortada bir refah var ise sanal ve geçicidir. Zira iktisat formüllerine göre refahın olmaması lazım.
Sanal refahın içinde her bakımdan kontrol altında tutulan Türkiye de kapitalist pazar, dışarıdan içeriye girmiş ve kontrolsüz durumda yer alan, sıcak paranın eseri olarak planlanmıştır.
Günlük yaşamaya alıştırılmış halk, her şeyi günlük değerlendirir. Analitik düşünmez, analiz yapamaz. Realiteleri değerlendiremez. Kendine verilmiş lüks ve tüketici rolünü oynamaya devam eder. Gerçekten yazık olur.
Sizler Bayramdan bayrama, misafir gelmesinden, gelmesine kullandığınız mobilyalarınızı değiştirme süresini yarı yarıya düşürmüş ve kredi kartlarına borçlanıp, bankalara ipotekli yaşamı refah ve gelir yükselmesi olarak sayıyorsanız, bize söyleyecek bir söz kalmaz?
Yolunuz açık, gönlünüz reklamlarla dolsun?