Toplumların yaşam standartları kurdukları medeniyetlerin ömrüne direkt etki eden nedenlerdir.
Uygarlık tarihini incelediğiniz de göreceksiniz ki, devletlerin yükselişi iş, aş ve adaletin toplumsal olarak eşit uygulandığı döneme, çöküşün de tam tersi yoksulluğun ve yönetimsel adaletsizliğin insanları isyana yönlendirdiği zamanlarda olduğu görülür.
İktidarların da ömrü bundan farklı değil.
Zengin ve yoksul arasındaki fark çok açılır, denge sınıfı, yani orta sınıf yok olursa, bilesiniz ki ekonomik çöküntü son redde ye gelmiş demektir.
Eeee buna yönetimsel adaletsizlikler, eşitsizlikler, kleptokrasi, hırsızların egemenliği ve nepotizm eşlik edince durum daha da vahim sonuçların doğmasını sağlar.
Kurulmuş ve yıkılmış, yok olmuş uygarlık ve iktidarların akıbeti hiçbir dönem değişmemiş.
Doğmuş, gelişmiş, çürümüş ve yıkılmış, yani ölmüş.
Orta sınıfın temsilcilerinden bir tanesi olan küçük esnaf; kendi emeğiyle yaşar, kazandığını harcar.
Vergisini verir, devletine karşı sorumluluklarını yerine getirir.
Tabii kazanabilirse?
Fakat içinde bulunduğumuz şu ortam da görülüyor ki Esnaf, BAĞ-KUR ve SSK primlerini ödeyemiyor.
Kirasını ödeyemiyor,
Vergisini ödeyemiyor,
İşçisinin maaşını ve sigortasını ödeyemiyor..
Ve Siftah yapamıyor.
İpotekli bir yaşama mahkûm edilmiş kıvım, kıvım kıvranıyor.
Seçim zamanı kapı kapı gezip, hal hatır soran, sahte gülücükler ile polyannacılık oynayan, bir telefon kadar size yakınız diyen siyasetçiler ne yapıyor?
Görünmemek için saklambaç oynuyor, köşe bucak kaçıyor, telefonlarına da ulaşılamıyor!
Peki, Esnafın temsilcileri ne yapıyor?
Kendi dertlerine düşmüş, seçim meçim işleriyle kazanç kapısı yaptıkları örgütlerinin ellerinden çıkmaması için mücadele ediyor.
Tam bir şark kurnazlığı içinde, oyunda, oynaşta ve oryantalist bir tavırla kişisel ikbal peşindeler.
Her gün kapanan dükkânlar, işsiz kalan aileler, borçla bir başına mücadele etmeye çalışan küçük esnaf, küresel sermayenin temsilcisi zincir süpermarketlere kurban ediliyorlar.
Psiko-sosyal problemlere davetiye çıkaran bu durumun önüne geçilmez ise toplum canlı bombaya dönüşür bilesiniz!
Toplam ahlak çöker, insanlar adaletten ümidini keser ve hayata tutunacak standartlarının tükendiğini gördüğü anda, otomatikman ortaya çıkan refleks, maalesef devletleri, uygarlıkları ve iktidarları ortadan kaldırmak olmuştur.