OCAK ANILARI-3 (MUHSİN KİM)

Yıl 1991, aylardan temmuzdu. MÇP (Milliyetçi Çalışma Partisi) Sivas İl başkanı Adil Coşkun eski ocak yöneticilerini, 20 Ekim’de yapılacak genel seçimlerde, ilimiz genelinde yürütülmesi planlanan seçim programı için partiye davet etti.

Bu davete icabet etmek üzere Bizim Ocak eski başkanlarından Mustafa Suata, Yavuz Er, ben ve yıllarca Ocak yönetimlerinde bulunmuş yaklaşık 15-20 arkadaş ile birlikte Atatürk Caddesindeki MÇP il başkanlığı binasına gittik.

Adil başkan kısa bir hoş-beşten sonra: “Arkadaşlar 20 Ekim’de genel seçimler yapılacak, seçimlere de oldukça iddialı hazırlanıyoruz. Parti olarak gençlik komitesi kurmayı düşünüyoruz.

Yıllarca ocaklarda çalışarak davaya samimiyetle hizmet ettiniz. Sizin gibi ülkücü gençlerden oluşturacağımız gençlik komitesinde görev yapar mısınız” diyerek konuya girdi.

            Teşkilattan gelen bu talep karşısında elbette ki cevabımız, “Üzerimize düşen her şeyi, verilecek her görevi gücümüzün yettiği kadar yapmaya gayret gösteririz” şeklinde oldu.

            Bu oluşacak komite bir yandan MÇP’nin daha fazla oy alabilmesi için çalışacak bir yandan da göz bebeğimiz olan Bizim Ocak Dergisinin ilimizde yeniden daha etkin şekilde çalışmasını sağlayacaktı. Zira o dönemde Bizim Ocak Dergisi Sivas yönetiminde büyük bir boşluk vardı.

            Adil Başkan, gençlik komitesinin parti içerisinde çalışmasının çeşitli sıkıntılara yol açabileceğine dikkat çekmekle beraber “İsterseniz parti binasında isterseniz Ocak binasında çalışabilirsiniz. Ona siz karar verin” sözleriyle tercihi bizlere bıraktı. Ayrıca oluşturulacak komitede parti teşkilatının muhatap olabileceği bir de temsilci seçmemiz konusundaki talebini ifade etti.

            Partideki bu toplantının ardından bizler de kendi aramızda kısa bir toplantı yaparak komite başkanlığına kimin geleceğini istişare ettik. Yapılan istişare sonucunda arkadaşlarımızın teveccühü ve oy birliği ile bendenizi gençlik komitesi sözcülüğüne uygun gördüler.

İstişaremiz neticesinde hem seçim çalışmalarına katkıda bulunmak hem de atıl durumdaki Ocağımızı yeniden canlandırmak yönünde karar aldık.

Ayrıca seçim sonrasında Ocakta bir yapılanmaya gideriz ve uygun olan bir arkadaşımızın genel merkezin de muvaffakatıyla Ocak başkanlığına atanmasını sağlarız şeklinde de aldığımız kararları Adil başkana ilettik.

            Hiç vakit kaybetmeden komite olarak çalışmalarımıza Ocağımız da bir araya gelerek hemen başladık ve mahalleleri, gençleri organize etmeye koyulduk. Hatta zaman zaman köylere giderek bizzat seçim çalışmaları yaptık.

MÇP’nin seçimlerde en üst seviyelerde başarı sağlaması için gayret gösteriyorduk ki seçimlere ittifakla girileceği haberi geldi.

Bu ittifak haberleri bizim heyecanımızı ve çalışmalarımızı dumura uğratmıştı.

            Bir yandan olağanüstü bir gayretle seçim çalışmaları yaparken bir yandan da Ankara’da yürütülen ittifak görüşmelerini takip ediyorduk.

Bir çok seçime katılmış, seçim çalışmaları yapmış biri olarak ifade edeyim ki hiçbir seçimde bu kadar zorlandığımı ve bu kadar ikilemde kaldığımı hatırlamıyorum.

Zira bir gün haber geliyor ittifak kuruluyor; ertesi gün tekrar haber geliyor ittifak kurulamıyordu.

Bizler de gelen habere göre tabana telkinde ve tevilde bulunuyorduk.

Bir gün ittifakın faydalı olduğunu anlatıyoruz diğer gün ittifak olmayacak haberiyle tek başına seçime girmenin daha faydalı olacağını, yüzde on barajını ülkücüler olarak aşabileceğimizi savunuyorduk.

Bu süreç yaklaşık bir ay sürdü.

Bu hadise benim için hem anlatmakta ve hem de kabullenmekte çok zorlandığım bir durumdu.

Nihayet listelerin YSK’ya verileceği en son gün saat 16:55’te ittifak kurulmuş ve listeler teslim edilmişti. Başta Başbuğ Türkeş olmak üzere bir çok isim MÇP den istifa ederek Refah partisine katılmışlardı.

Buna göre Refah Partisi, Milliyetçi Çalışma Partisi ve Islahatçı Demokrasi Partisi seçimlere Refah partisi amblemi altında girmiş oldu. ( RP Genel Başkanı Necmettin Erbakan, MÇP Genel Başkanı   Alparslan Türkeş ve IDP Genel Başkanı Aykut Edibali gibi Türk siyasetinin önemli genel başkanlarına bu vesileyle Allah’tan rahmet diliyorum)

            O dönemlerde şimdiki gibi ittifak yasası yoktu. Partiler arası seçim ittifakı kurmanın çok ağır yaptırımları vardı. Refah partisi amblemiyle seçime girileceği için MÇP ve IDP logolu bayrakların kullanılması yasaktı.

Bu arada artık fiilen Ocak başkanlığını yürütmeye başlamıştım.

Seçim çalışmalarında (MÇP’nin amblemi hilal etrafında Başbuğ Alparslan Türkeş'in 9 ışık doktrinini temsil eden 9 adet yıldızla çevriliydi) MÇP bayrağının kullanılması yasak olduğu için bizim seçmenimizi coşturacak bir simgeye ihtiyacımız vardı.

Ocak ta yapılan istişareler sonucunda 80 ihtilalinde kapatılan MHP bayrakları yani üç hilalli bayrakların seçim çalışmalarında kullanılması yönünde karar aldık.

            Her zamanki gibi maddi sıkıntılar içinde olduğumuzdan üç hilalli bayrak alacak paramız yoktu. Kaldı ki paramız olsa da bu üç hilalli bayrağı temin etmek hemen hemen imkansızdı.

Çözüm olarak kendi bayrağımızı kendimiz yapmaya karar verdik ve hemen işe koyulduk. Önce bayrak yapmak için Kangal işhanındaki artan bez parçalarını ucuz satan dükkanlardan bez bulduk.

Üç hilallerin şablonlarını çıkardık, kırmızı yeşil ve beyaz boyalar alarak Bizim Ocak Dergisini adeta Bayrak atölyesine çevirdik.

Bir gurup bezleri Bayrak ölçülerinde keserken diğer grup bezleri boyuyor, bir başka grupta da üç hilal şablonunu kırmızı ve yeşil renge boyanan bez üstüne beyaz renkle nakşediyordu.

Bir çok arkadaşımız günler ve gecelerce olağanüstü bir tempoyla aralıksız çalıştılar.

Son olarak bayrakların kenar dikişlerinin yapılması kalmıştı.

O görevi de yıllarını, gençliğini bu davaya adamış olan terzi arkadaşlarımızdan Ömer ve Nebi Sarı üstlenmişti.

Tüm ısrarlarımıza rağmen ücret almamış ve gecenin geç saatlerine kadar bayrak kenarlarını bu iki vefakar arkadaşımız dikmişlerdi. (Genç yaşta rahmetli olan Nebi Sarı arkadaşımıza da buradan rahmet diliyorum)

            Bayrak hazırlanması o kadar basit bir iş değildi. Üç hilalli bayraklar bile bizi oldukça uğraştırırken asıl zorluğu Azerbaycan bayraklarında yaşadık. Türkiye’deki seçimlerde Azerbaycan bayrağı ne alaka diye düşünenler olabilir.

O dönemlerde Azerbaycan bağımsızlığını yeni ilan etmiş ve bu haber tüm Türk dünyasında büyük bir sevinç ve umutla karşılanmıştı.

Bu sevincimizi de seçim meydanlarında Azerbaycan bayraklarıyla göstermek istiyorduk. Yapılması oldukça zor olan Azerbaycan bayraklarını büyük bir titizlikle hazırlayarak seçim meydanlarını üç hilal ve Azerbaycan bayraklarıyla doldurduk.

Yeşil, kırmızı ve mavi üç ayrı renk ve ortasında hilal ve 8 köşeli yıldızı yapmak için epeyce uğraşmıştık.

Yıllarca Türk dünyasının bağımsızlığını bekleyen Ülkücüler, bağımsızlığını kazanan Azerbaycan bayrağını yaparken ayrı bir şevk ve haz duyuyorlardı.

Bu bizim için bir eziyet değil; aksine tarifi imkansız büyük bir zevkti.

Böylece arkadaşlarımız bu bayraklar sayesinde seçim faaliyetlerine kendi benimsedikleri bayraklarla şevk ve iştahla iştirak ettiler.

            Türkiye’de o dönemlerde farklı bir seçim sistemi uygulanıyordu.

İlki 1987 yılında yapılmış olan tercihli seçim sistemi 20 Ekim 1991 yılında yapılan seçimlerde de uygulanmıştı.

Antidemokratik bir uygulama olan yüzde 10 baraj sistemine rağmen bu seçimlerde uygulanan tercihli seçim bugüne kadar Türkiye’de yapılmış olan en demokratik seçim sistemlerinden biriydi.

Vatandaş sadece arzu ettiği siyasi partiye değil, partisinin listesindeki adaylar içerisinden de tercih yaparak en alt sırada olan ama taban tarafından sevilen bir ismi en üste taşıyabilecek bir imkana sahipti.

Böylece parti taassubu ve dayatmalarına karşı vatandaş kendi iradesini ortaya koyarak Mecliste kendisini temsil etmesini istediği vekil adayına oy verebiliyordu.

Nitekim bir çok ilde partisi tarafından son sıralara konulan ama vatandaşın sevdiği, güvendiği adaylar yapılan tercihlerle meclise gitmeye hak kazandı. Bu uygulama vatandaşların gönül rahatlığıyla oy verdiği ve vatandaşında beklentilerine karşılık veren bir sistemdi.

            Bu seçimlerde ülkücülerin efsane Lideri Muhsin Yazıcıoğlu Sivas’tan Refah Partisi ittifakının 2. sırasında milletvekili adayı olarak gösterildi. 4. sırada ise partimizi temsilen Mustafa Mit vardı.

            Geçtiğimiz günlerde rahmeti rahmana kavuşan ülkücü hareket ve davaya bir çok hizmeti bulunan Mustafa Saydam (bu vesileyle tekrar kendisine Allah’tan rahmet diliyorum) oldukça etkili bir seçim kampanyasının başlamasına öncülük etti.

Saydam’ın fikir babalığını yaptığı “MUHSİN KİM?” afişleriyle başlatılan ve Sivas’ta büyük merak uyandıran seçim kampanyası Bir ümit bin dilek Türkiyeme sevdalı yürek Muhsin Yazıcıoğlu İçimizden biri “O inançlarımızı meclise taşıyacak” afişleriyle devam etti.

Merhum reis henüz cezaevinden çıkalı 4 yıl olmuştu. Ülkücülerin tanıdığı ama halkın ekseriyetinin tanımadığı Muhsin Yazıcıoğlu, bir yandan Sivas'ta köy köy, ilçe ilçe, mahalle mahalle seçim çalışmaları yürütürken bir yandan da farklı illerden gelen istekler doğrultusunda çalışmalarının seçim bölgesi dışında geçiriyordu.

Kendisinden çok arkadaşlarının seçilebilmesi için diğer illerden gelen daveti geri çevirmiyor ve seçim mesaisinin çoğunluğunu başka illerde yapıyordu.

            Seçim sisteminde tercih bulunması sebebiyle özellikle Refah Partisi adayları kendi parti mensuplarının bulunduğu kapalı toplantılarda kendilerine tercih kullanılmasını istedikleri yönünde haberler her geçen gün artarak belgeleri ve şahitleriyle bizlere kadar ulaşıyordu.

Halbuki ittifakın milletvekili adayları gerek genel merkezler bazında gerekse Sivas ilinde kesinlikle tercih oyu istemeyeceklerini sadece partinin amblemine oy verilmesini isteyeceklerine dair söz birliği yapmışlardı.

O akitlerine rağmen Refah partili milletvekili adaylarının bir kısmı çok hummalı bir şekilde kendilerine tercih yapılmasına dair tabanlarına telkinlerde bulunuyordu.

Bu haberler sebebiyle bizde Muhsin başkana gördüğümüz her fırsatta bu bilgiyi aktarıyor ve müsaadesiyle bizde tercih noktasında çalışmalar yapmak istediğimizi kendisine bildiriyorduk.

Göz imasıyla da olsa bu konuda olur vermesini bekledik. Muhsin Başkan böyle bir çalışmaya olur vermesinin kendi dünya görüşü ve vermiş olduğu sözle çelişmesi anlamına geleceğini dolayısıyla kesinlikle kabul etmediğini kesin bir dil ile belirtiyordu. Seçimlere üç gün kalmıştı.

Tekrar Muhsin Başkanla başbaşa kalma fırsatı bulmuştum. Tercih konusunda ısrarcı olduğumuzu söyledim. Kesinlikle böyle bir şey yapmamamızı çok sert bir şekilde ifade etti. Bunun üzerine bizde 4. sırada bulunan MÇP adayı Mustafa Mit’e tercih yapılması için çalışma kararı aldık.

            Seçimlere üç gün kala o günkü iletişim imkansızlıklarına rağmen Mustafa Mit’e tercih kullanmaları yönünde tüm arkadaşlarımızı elimizden geldiği kadar organize ettik.

Cep telefonu internet ve sosyal medya gibi şimdiki imkanların olmadığı bir ortamda ulaşabileceğimiz her arkadaşımıza ulaşmaya çalıştık. Görüştüğümüz tüm arkadaşların gönlünde Muhsin Başkana tercih kullanmak düşüncesi hakim olsa da biz ocaklılardan aldıkları telkin etkili olmuştu.

Seçim sonucunda Mustafa Mit’e yaklaşık 6 bin tercih oy çıkmıştı.

Abdullatif Şener’in 1554 tercih oyu aldığını göz önünde bulundurursak yaptığımız bu çalışma o günkü teşkilatımızın gayretini ve gücünü ortaya koymak için yeterlidir.

            Bugün, milletvekili olabilmek için inandıkları doğruların tamamını ayaklar altına alan, gururunu, kişiliklerini bir kenara bırakıp en yakın dostlarının bile omuzlarına basarak meclis koltuğuna oturmak isteyenleri görünce, Muhsin Başkanın kendisi için tercihli oy istememesi hem günümüz siyasetçilerinden neden farklı olduğunu ve hem de neden bu kadar çok sevildiğini gözler önüne sermektedir.

Nitekim hiçbir talebimiz olmamasına rağmen bir çok insan Muhsin Başkana tercih kullanmış, bize rağmen 24 bin 184 gibi rekor bir tercihli oy almıştı, Mustafa Mit’e giden yaklaşık 6 bin oyu da normal akışına bıraksaydık en az 30 bin tercihli oy Muhsin Başkan için çıkmış olacaktı.

            Muhsin Başkan cezaevinden çıkalı kısa bir süre geçmesine rağmen Sivas’lılarla böyle sağlam bir gönül bağı kurmuş olması araştırma tezlerine de konu olmalıdır. Ülkü Ocakları Genel Başkanlığı dışında ne milletvekilliği ne bakanlık ne ticarette nede bürokraside üst kademelerde bulunmamasına rağmen bu kadar tanınıp güven duyulması bir çok insanın hayret içeren bir takdiriyle karşılaşmıştır.

            Muhsin Başkana olan sevgi ve güvenin daha iyi anlaşılması için şu realiteyi hatırlatmakta fayda var. Refah partisinin baştan beri tercihe çalıştığı zaten bilinmekteydi. Üçüncü sıra adayı rahmetli Musa Demirci de bu çalışmalara rağmen 6182 tercih oyu alabilmişti. SHP’den Ziya Halis 17986, Azimet Köylüoğlu ise 9062 tercih oyu almışlardı. (Belge 25 Ekim 1991 Cuma Hakikat Gazetesi)

            Evet çoğu vatandaşımız hiç tanımadığı halde 24 bin tercih oy kullanılmıştı. Muhsin Başkan müsaade etmiş olsaydı o oy 35 bini geçerdi. Halkın teveccühü hakkın iradesi tecelli etmiş. Buna mukabil Muhsin Başkan inançlarımızı meclise taşımıştı. Suikast sonucu şehit olarak sonsuzluğun sahibine kavuşan Muhsin Başkan, bu inanç ve değerlerimizi gelecek nesillere emanet bırakmıştır. Rabbim rahmetiyle muamele eylesin. Makamı ala olsun..