TURANCILIK

Atatürk’ün silah arkadaşı, kurtuluş savaşı ve milli mücadelede her zaman yanında olan İsmet İnönü’nün ırkçı ve dinci politikalarına bakalım. Atatürk’ün her türlü ırkçı, dinci ve yayılmacı milliyetçilik anlayışına karşı olduğunu unutarak ­­II. Dünya savaşı başlarında Almanya ile yakınlaşma politikası gereği ırkçı Turancılığın, II. Dünya savaşı sonlarında ABD ile yakınlaşma politikası gereği de dinci Turancılığın yükselmesine ses çıkarmamıştır. 1940’larda ırkçı Turancıların önü açılmış, dahası ırkçı Turancı politika zaman zaman devlet tarafından desteklenmiştir. Irkçı bir niteliğe sahip olan varlık vergisi de bu dönemde çıkarılmıştır.

     Bu dönemde Türkiye’de Atatürk’ün hümanist ve kavrayıcı milliyetçilik anlayışına karşı Nihal Atsız’ın bayraktarlığını yaptığı ırkçı ve Turancı bir milliyetçilik anlayışı gelişmeye başlamıştır. İsmet İnönü, Almanya’nın II. Dünya Savaşı’nı kaybedeceğini anlayınca “Turancılık davasıyla” ırkçı Turancılardan kurtulup ABD eksenine kaymış, bu süreçte komünist ve sol akımları susturmuş ve dinci Turancı (Türk-İslam Sentezci) akımlara hareket alanı yaratmıştır.

     İsmet İnönü’nün, II. Dünya Savaşı yıllarında ırkçı Turancılığa pirim vermesinin nedeni, ırkçı Almanya ile yakınlaşma politikasıdır. Çünkü Almanlarla yakınlaşmak beraberinde “ırkçılıkla” yakınlaşmayı da getirmiştir. 18 Haziran 1941’de Alman Büyükelçisi Von Papen ve Türkiye Cumhuriyeti Başbakanı Şükrü Saraçoğlu tarafından Türk-Alman Saldırmazlık Paktı imzalanmıştır. Bu anlaşma dostluk anlaşması olması yanında, hem ekonomik işbirliği hem de ortak basın ve yayın çalışmalarında bulunmasına yer verilmiştir. Almanya Asya ve Ortadoğu’daki çıkarları için Türkiye’deki ırkçı Turancı hareketi güçlendirip ondan yararlanmak istemiştir. Almanya bu amaçla “Alman Turancılık Masası’nı kurmuştur.

     II. Dünya Savaşı’nda Nazi Almanya’sının en büyük düşmanı Sovyet Rusya'nın Türkiye ile kapı komşu olması, Hitler’in Türkiye’yi kendi safına çekmek istemesinde en büyük nedendir. Bu ilişkiler sonunda Nazi Almanya’sı ile İnönü Türkiye’si o kadar yaklaşır ki Türkiye silah ihtiyacını Almanya’dan karşılamıştır. Ayrıca maden ve pamuk hammaddesinin tamamını Almanya’dan almıştır. İsmet İnönü bir taraftan Nazilerle işbirliği yaparken, içeride de Turancılardan yararlanarak Sovyet karşıtı bir politika izlemiştir. II. Dünya Savaşı’nı Almanya’nın kazanamayacağı anlaşılınca İsmet İnönü iktidarı, birdenbire ırkçı Turancılardan kurtulmaya karar vermiştir. Sonuçta Turancılık yükselişi 1944’de “Turancılık davasıyla” birçok ırkçı Turancı yargılanıp tasfiye edilmiştir.

     1944’de ırkçı Turancılar tasfiye edilmiş, ama çok geçmeden onların yerini dinci Turancılar almıştır. İnönü 1946’dan itibaren ABD’ye yakınlaşma politikası izlediği için de komünizm ve sola karşı mücadele başlatıp dinci Turancıları ön plana çıkartmıştır. Amerika ile birçok antlaşma imzalanmış ve en önemlisi 22 Nisan 1947’de Truman Doktrini, 4 Temmuz 1948’de Marshall Planı kabul edilmiştir. Türkiye, 1946-1949 arasındaki üç yıl Atatürk’ün “tam bağımsızlık” anlayışından bir hayli uzaklaşmıştır.

    İsmet İnönü bu süreçte ABD istekleri doğrultusunda sol ve komünizm ile mücadele adı altında laiklikten tavizler vererek adeta dinci Turancıların (Türk-İslam Sentezcilerinin) ekmeğine yağ sürerek, günümüz siyasetinin temelleri o zamanlardan atılarak bugün, din ve siyasetin iç içe Türkiye’yi yönetmesini yaşıyoruz…

19 Şubat 2024