İstanbul İçin Vakit Daralıyor

Yedi tepeli şehir…
Kadim bir mirasın üzerinde yükselen bir medeniyet.
Hem bir masalın adı, hem bir felaketin eşiği.
Bu şehir Roma olabilir…
Ama bizim için adı İstanbul.
Papa Franciscus’un vefatı, tarihin tozlu sayfalarından bir kehaneti yeniden gündeme taşıdı:
“Yedi tepeli şehir yok olacak.”
Bir yanda bu kehanet,
Diğer yanda HAARP…
Depremi tetiklediği iddia edilen makine, iklimi değiştirdiği söylenen sistem, zihinleri bulandıran modern bir mit.
Bilim insanları net:
“Bu imkânsız.”
Ama insanlar bilgiye değil, korkuya daha çabuk kulak verir.
Çünkü korkunun dili, bilimin soğuk cümlelerinden daha etkilidir.
Fakat asıl gerçek, ne HAARP kadar uzak, ne kehanet kadar muğlak:
İstanbul, bir ihtimal değil; yaklaşan bir gerçektir.
Uzmanlar yıllardır uyarıyor:
“Bu şehir büyük bir kırılmaya hazırlanıyor.
Sadece ne zaman olacağı bilinmiyor.”
Tarihi yıkımlarla dolu bu şehir:
1509, 1766, 1894…
Ve şimdi?
Şimdi sadece zamanla yarışıyoruz.
Her geçen gün, belki de sessizliğin biriktirdiği son titreşim oluyor.
İstanbul sadece bir şehir değil:
Türkiye’nin kalp atışı.
Sanayinin direği, ekonominin anahtarı, ticaretin köprüsü.
Onun çökmesi, sadece binaların yıkılması değil…
Bir ülkenin dizlerinin üzerine çökmesi demek.
6 Şubat’ı unutmadık.
O gün gökyüzü ağladı, toprak bağırdı.
Ama ne yazık ki hafızamız kısa.
Hâlâ çatlak duvarlara sıva, yorgun temellere teselli sürüyoruz.
Hâlâ geçmişin ihmallerini geleceğe miras bırakıyoruz.
Hâlâ kaderin, önlemden daha güçlü olduğuna inanıyoruz.
Ve şimdi sana soruyorum, sevgili okur:
Bir kehanet mi uyandırmalı seni?
Yoksa bilim insanlarının her gün haykırdığı gerçek mi?
Her şeyi bir kenara bırak.
Neresinden bakarsan bak:
Manzara değişmiyor.
İstanbul için vakit daralıyor.