EMEK EMEK EMEK - Nevin KILIÇ

Emek nankördür derler. Kimse değerini bilmez. En çabuk unutulan, harcanan boşa gidendir der büyükler. İnsan emeğin ne demek olduğunu yaşadıkça anlıyor. Her yaşanan olaylar emeğin uğradığı haksızlıkların sayısını artırıyor.

Hayatımız boyunca bir şeylere emek veririz. Sonucunu iyi yönde almak isteriz.  Kendimize emek veririz. Sevdiklerimize emek veririz. İşimize, okulumuza, arkadaşımıza, hatta sevmediğimiz şeylere bile emek harcarız.  

Emek sürekli beslenmek iste. Kimi maddi olarak kimi manevi. Belki maddi olarak emek verdiğiniz şeylerin karşılığını alabilirsiniz. Satın almak sayılabilir. Size bir şeyler kazandırabilir. Fakat manevi olarak emek verdiğiniz şeylerin paha biçilmez değeri olsa da bazen size nankörlük yapabilir. Bütün emeğinizi boşa çıkartabilir. 

Karşılık beklemeden yaparsınız ve adına iyilik dersiniz. ‘’Boş ver ben yapayımda balık bilmezse ilah bilir dersiniz.  Bu sizin ne kadar yüce gönüllü olduğunuzu gösterir. 

Örneğin bir insana emek verirsin. İş arkadaşın olur, sevdiğin biri olur kim olduğunun önemi yoktur. O insana zamanını verirsin. Onun için kendinden ödün verirsin. Belki yapmak istediğin şeyleri hayallerini onun için öteler bütün ilgini dikkatini ona harcarsın.  Sonra o insan bütün emeklerini boşa çıkarır. Senden alacaklarının bittiğini düşünür. Hatta ‘’yapmasaydın’’ der. Sana zorla mı yaptırdım der. Belki seni aşağılar. Aptal yerine koyabilir. Sana kalan pişmanlık olur. Kendini teselli edersin ‘’sana verdiğim bütün emeklerim haram olsun diyenler vardır.’’ Belki tövbe edersin bir daha kimseye böyle emek vermeyeceğim, fedakârlık etmeyeceğimdersin. O insan yüzünden senin emeğine ihtiyacı olanlar da mahrum kalır.  Sadece sana değil dolaylı olarak diğer insanlara da zarar vermiş olurlar.

Hakkınla çalışarak çok şeyden fedakârlık yaparak, ne zorluklarla yokluklarla mücadele ederek dişinle tırnağınla kazıyarak bir yerlere gelirsin, bir şeyler başarırsın ama karşındakiler bunu baltalamaya önemsiz değersiz göstermeye çalışır. Kendileri kolayca, torpillerle, desteklerle elde etikleri için emeğin ne demek olduğunu bilmezler. Hatta kıskandıkları için küçümserler. Birde emek hırsızları var ki onlara ne desek azdır. Senin adını silip kendine mal edenler. Boş insanlar. 

Bir insana veya işe ne olduğu fark etmez emek verirsin, zamanharcarsın ama değerini göremezsin. İçimden geldi yaptım dersin. Severek yaparsın. Karşılığında maddi çıkarın olmaz. Yardım destek gönüllüsü olmuşsundur. Karşındaki bunu bildiği için seni kullanmaya sömürmeye çalışır. Ya da yaptıklarının bir anlamı değeri yokmuş önemsiz gibi hissetmen için elinden geleni yapar. Onun sana minnet edeceği yerde senin ona minnet duymanı sağlamaya çalışır. Emeğin ne demek olduğunu bilmezler. Hep hazıra konmuş, zahmetsiz elde etmiştir sahip olduğu her şeyi. Bu nedenle hesapsızca, şuursuzca harcar değersizleştirirler emekleri, fedakarlıkları. Hatta bu yönünü kullanmaya kendine çıkar sağlamaya çalışır.

Çünkü senin ona verdiğin emeği o sana göstermez vermez. Saf der, akılsız der. Der de der. Seni küçümsemeye sindirmeye çalışanlar olur. Oysa sen susarak, karşılık vermeyerek insanlığınla eziyorsun ama anlamıyorlar. Şu kesin ileride zaman geçtikçe anlayacak ama senin yüzüne bakacak yüzü kalır mı bilemem. Emeğin görünmeyen ikiz kardeşidir fedakârlık. Zahmet de der. Bir şey olduğu zaman emeğine sağlık fedakarlığına sağlık demekten ziyade sana çok zahmet oldu deriz.  Genelde yük olduk, seni zora koştuk, yorduk gibi anlam yükleriz. Geneline bakınca ne kadar çok içi dolu kelimeler emek, fedakârlık, zahmet. Ve her zaman kendinden ödün veren, başkalarını düşünen kelimeler. İşte bu kelimeler ruhumuza, bedenimize işlemiştir. Belki çoğumuzun çocukluğunda yüklendi bu kelimeler bütün benliğimize. Öyle yetiştirildik. Büyüdüğümüzde ise bu kelimelerden örülü elbiseyi hep taşıdık. Bizi biz yapan diğer insanlardan ayıran özelliğimiz. Şimdi soruyorum sizlere sizlerin nankörlük yaptı dediği emeği, fedakarlığınız hangisi.