Tarihimizi incelediğimizde Türklerin Müslümanlığı kabulü ile ilgili birçok saptırmalarla karşılaşıyoruz. Bizim tarihi gerçeklere bakmamız gerekiyor. Türklerin Müslümanlaşması 7. Yüzyılda başlayıp 10. Yüzyıla kadar süren uzun bir zamanı içermektedir. Çinlilerin batıya doğru ilerlemesini engellemek için Araplarla Çinliler arasında 751 yılında yapılan Talas Savaşında Türkler Arapların yanında yer alarak Çinilerin batıya yayılmalarına engel olmuşlardır. Fakat Türkler Müslümanlığı kabul ederek Arapları desteklemiştir. Türkler ile Araplar arasındaki Savaşlar ilerleyen dönemlerde de devam etmiştir. Araplar egemenliklerine aldıkları Türkleri ordularına alarak asker ve komutan olarak bunlardan faydalanmaya başlamışlardır. İlerleyen zamanlarda Türkler Müslümanlığı kabul etmişlerdir.
Türklerin Müslümanlığının Arap Müslümanlığından farkları ve Türklerin İslama katkıları da gündeme pek gelmez. Çünkü din kisvesi adı altında toplumumuzu ve tarihimizi etkisi altına alan Arap Emperyalizmi ilerleyen zamanlarda Türk bilincini bile bastırmıştır. Her semavi, yani tek Tanrılı din olarak ilerleyen zamanlarda Müslümanlık da siyasi olarak ortaya gelişti. Sadece Din olarak değil, aynı zamanda devlet düzeni olarak da yerini aldı.
İslamın gelişmesi, genişlemesi siyasal olarak da pek çok kanlı olaylara sebep olmuştur. İslamın gelişmesi ve genişlemesi Hz. Muhammed'in ölümünden sonra da din ve mezhep ayrımlarının belirlediği kanlı Savaş ve suikastlarla devam etmiştir. Sadece Müslümanların Peygamberi değil İslam Devleti’nin kurucusu da olan Hz. Muhammet ölenden sonra yerine geçen dört halifeden üçü öldürülmüştür.
Hz. Ali'nin öldürülmesi ise, günümüze kadar gelen mezheplere bölünmesine yol açmıştır. Dikkat edilirse Hz. Muhammet’in iki emanetinden ( Kuran ve Ehlibeyt) biri olan Hz. Ali ile, Muaviye arasındaki Savaş da bir inanç ve din savaşı olmaktan çok Muaviye’nin İslam’ı, dini kullanarak iktidar ve hafife olma savaşıdır.
Hz. Ali'nin oğlu (Ehlibeyt mensubu) Hz. Hüseyin ve yoldaşlarının Bağdat’ın yüz Km. güneybatısında, Kerbela’da Hicri 61 yılının Aşure gününde (10 Muharrem – 10 Ekim 680), Emevi Halifesi Yezit ve askerleri tarafından katledilmeleri bugün bile Şii ve Alevi inançlarını derinden yaralamaktadır. Hz. Hüseyin’in başsız cesedinin bulunduğu türbesi Kerbela’da bir inanç merkezi olarak bulunmaktadır.
Temelinde siyasi iktidar kavgası olan mezhep çatışmaları, İslam halifelerine de büyük zulümlerin yapılmasına yol açmıştır. Abbasi Halifesi Kaaim Biemrillah, Selçuklu Türkeri’nin yardımına sığınmıştır. Selçuklu Sultanı Tuğrul Bey, 1055 yılında ordusuyla Bağdat önlerine gelir. Buveyoğulları’nın zulümden bıkmış olan Halife Kaaim Biemrillah, bunu kendisi için bir kurtuluş sayarak henüz kente girmemiş olan Tuğrul bey adına hutbe okutup, sikke kestirir. Adına hutbe okutulması ve sikke kestirilmesi İslam geleneğinde hükümdarlık simgesidir.
15 Aralık 1055 tarihinde Halife’nin emri üzerine, Bağdat'ta Cuma hutbesinde adı okunan Selçuklu Sultanı Tuğrul Bey Bağdat’ın yeni hâkimi olur. O tarihten sonra “ dünyevi saltanat” Türlere geçer. Halife artık “uhrevi” temsilcikle yetinir.
Artık İslam’da, din işlerinin başkanı ile Dünya işlerinin yani devletin başkanı ayrılmış oluyordu. Bu ayrılık, bugünün anlayışı ile bir Laiklik değildi tabii ki ama din işleri ile dünya işlerinin ayrılması bakımından, laiklik açısından atılmış çok önemli bir adımdı; bir anlamda İslam’da Laikliğin temeli sayılabilir.
Türkler yıllar önce Din ve Devlet işlerinin birbirinden ayrılması gerektiğini tespit etmiş, uygulamış ama geldiğimiz günümüzde, gerek Devlet işlerinde, gerekse Dini olarak 1700 yılın gerisine doğru, Arap kültürüne ve Arap hayranlığına doğru Türk toplumunu sürükleme yolunda çok ciddi çalışma ve çaba içerisindeler. Tüm bu gelişmeler ışığında tarihimizi de bilerek geleceğimizi Aydınlık, Özgür, İnançlarımızı da yaşayarak Cumhuriyetimize ve Bağımsızlığımıza sahip çıkalım....
