Hayat iki kapılı bir han ise yol senin yaren senin.
Uzun ince bir yol yürürken önüne çıkacak meşekkat de çilede senin.
Bu zorlu hayat yolunda seni sen olduğun için sevmiyen ve riyasız, çıkarsız samimi olmayan insanları tüm hayatından sil gitsin.
Sen aramayı, yazmayı bıraktığın an bakarsın ki o aramıyor, yazmıyor, bütün ilişkiyi sen devam ettiriyorsun... SİL GİTSİN Bir insandan bir şey öğrenemiyorsan, o insan gereksizdir.... SİL GİTSİN Başkalarının sırlarını sana anlatan, senin sırlarını da başkalarına anlatır... SİL GİTSİN Tartışmayı bilmeyen, dinlemeyen, kendi fikrini dayatan insanla konuşacak bir şeyin yok... SİL GİTSİN “Yoğunum” kelimesini ağzına sakız etmiş, sürekli zamansızlıktan dem vuranı... SİL GİTSİN Unutma!. Zaman hiçbir zaman bulunmaz, yaratılır… “Ben buyum” deyip sıyrılan insanla asla anlaşılamaz... SİL GİTSİN Saatlerce kendi derdini anlatıp durur, bencillikten burnunun ucunu görmez... SİL GİTSİN Ne yaparsan yap gülmez. Bazıları mutsuzluktan beslenir... SİL GİTSİN Senden alır, alır, alır… Vermeye gelince beklentisiz sevgiden dem vurur.... SİL GİTSİN Değer veriyorsan değer görmelisin, aksi aptallıktır… Kendi yapamadığı için senin başarılarını küçümser. Hatta dürüstlük adı altında kıskançlığını kusar. Sıkma canını, onun derdi kendi acizliğiyle.... SİL GİTSİN Hayallerini dinlemeyenleri, acını ve mutluluğunu paylaşmayanları... SİL GİTSİN...! (Alıntı)