Değerli okurlar ; Bu hafta köşemizde sizlerle birlikte güzel kültürümüzde kaybolmaya yüz tutmuş şeyler hakkında konuşmak istiyorum . Azı çok eden tozu dağ eden bir şey var ise oda tasarruftur. İzlediğimiz Tv programlarından mı yoksa sosyal medyanın hayatımızın içerisine çok girmesinden mi bilmiyorum ama toplumumuz da insanların ihtiyacı olmadan alışveriş yaptığını çok fazla gereksiz eşya biriktirip mutluluktan uzaklaştıklarının şahidi oluyorum . Galiba hayatımız eskiden çok daha sade ama çok daha güzeldi. Ayrıca bu yazan ben dahi bu yazıyı kafamda yazdığım saniyeden itibaren düşündüğüm zaman kendim ve çocuklarım arasında korkunç bir uçurum olduğunu fark ediyorum . Ben çocukken daha doğrusu bugün 40 lı yaşlarının üstündeki insanlarla oturup çocuklukları hakkında konuştuğunuz zaman ilk dikkatinizi çekecek ortak özellik çocukken bayramda kendine alınacak olan bayramlıklarının ona verdiği heyecanı hatırlamasıdır.Biz küçükken insanların arasında bazı kavramları bilmezdik kim zengin kim fakir kim daha ihtiyaçlı ? bunun en büyük sebebi ebeveynlerimizin tasarruflu olmalarından kaynaklanıyordu. Bizim çocukluğumuzda alınan bir adet bayramlığın alınan bir adet oyuncağın çok kıymetli olması aslında ne kadar güzelmiş şuan etrafımdaki çocuklara bakıyorum hiç birisi bayramın gelmesini ya da kendine bir oyuncak alınmasını beklemiyor çünkü bizler onları o kadar fazla gereksiz şeylere alıştırdık ki artık mutlu olamıyorlar.bizim mutlu olma sebebimiz şuydu alınan bayramlık pantolonumuz belki o sene alınan tek pantolonumuz olmasından ötürü idi. Annemle bayram alışverişine çıkma heyecanını gözümü kapattığım her sn hala hissediyorum çünkü değerliydi .şuan kendi çocuklarımız bizimle alışveriş yaparken hiç mutlu değil çünkü kullanmadıkları yüzüne bile bakmadıkları o kadar fazla kıyafet ,oyuncakları var ki…burada hep çocuklara haksızlık etmek istemiyorum bizde çok fazla müsriflik yapmıyor muyuz ? kendinize şunu sormanızı istiyorum sahip olduğunuz hangi eşya gerçekten ihtiyaç üzerine alındı. Bu müsrifliğin boyutu o kadar arttı ki insanların artık kapılarında hiç binmedikleri ama aldıkları araçları bile var .hep mal, mülk olarak bakmayalım bu konuya biz küçükken ekmek kutsal değil miydi ? şuan ekmek atılmayan evi taktir edecek hale geldik .eskiden hangimiz tabağını artırırdı tabağında yemek artırmak ayıp sayılır idi. Şimdi açık büfelerde tabak tabak nimeti çöplere atar olduk . Aslında burada anlatmak istediğim asıl konu şu kendimize gerekli olmayan eşyalar yüzünden toplumda çok fazla insanın sıkıntı çekmesidir.Özellikle evlenmek üzere olan kişilerle konuştuğumda hepsinin bana yakındığı şey belki hiç kullanmayacakları eşyalar yüzünden bir sürü borca girip bu borçlanmanın da evliliklerde mutsuzluk getirmesi . Değerli Okurlar benim okurlarımın çoğu bana müsriflik yüzünden mutsuz olduğunu anlatıyor ama hepimiz hala buna devam ediyoruz. Ben artık şunu kendime hayat felsefesi edindim ya bizler eski insanlar gibi düzgün ve mantıklı yaşayıp mutlu olacağız ya da tv starlarına ve ya sosyal medya fenomenlerine uyup mantıksız mutsuz bir hayat yaşayacağız . Cümlelerimi artık son verirken hepinizi hayatımızda gereksiz olan şeyler hakkında düşünmeye davet ediyorum . Saygılarımla İshak Kaan Usta